Theodor Smeu Stermin, veciño de Oroso, vive en España desde hai vinte e cinco anos, e aínda que a súa lingua materna é o rumano, Doce Opalinas marca o seu debut literario en español. Este logro é particularmente notable dado que no seu caso o español é un idioma "non materno" para el.

A súa obra literaria foi galardoada co Premio de Literatura Edicións Oblicuas edición XVII 2023

É un orgullo para o Concello de Oroso que teñamos esta capacidade de producir contido cultural a nivel internacional.

Parabéns Theo!

Theodor Smeu

Naceu detrás do telón de aceiro en 1970 en Brasov, unha cidade dos Cárpatos, situada no corazón de Transilvania, Romanía.

Licenciado en dirección de escena pola Facultade de Teatro da Universidade Babes Bolyai, Cluj Napoca, profesor de clase Doutor Mihai Măniuţiu.

Escribe dende a adolescencia; Ao principio fíxoo para sobrevivir á doutrina estéril imposta por compañeiros cheos de trivial entusiasmo. Refuxiase nas palabras como os nenos se refuxian detrás das ameas dos castelos de area, ainda que nunca ten o valor suficiente para coñecerse a fondo. Camufluo a verdade absoluta entre palabras; O teatro fixo o resto: ofreceulle o telón tras o que tantas veces atopou a mentira perfecta, a madriguera segura do coello.

Leva ao límite a súa fascinación polos artistas renacentistas: hai tempo que colgou as botas de director de escena para poñerse as botas de vaqueiro. Retirousee a El Dorado, -como el describe a Sigüeiro-, un rancho onde cría corceles de nomes longos e melenas fluídas, nunha vila de seis ríos situada preto de Santiago de Compostela.

Escribe en castelán, aínda que non é a súa lingua materna. Asume con certo descaro que escribir nunha lingua que leva apenas vinte anos aprendendo se cadra lle dá unha vantaxe: a inxenuidade estilística que, aínda que non a busque deliberadamente, emerxe dentro das súas limitacións.

Descríbese a si mesmo como: "un atrevido analfabeto, unha especie de monstro de feira, un Frankenstein feito coa inocencia de Antoine de Saint-Exupéry, a volatilidade de Mijaíl Bulgákov, a fraxilidade de François Villon, a paixón de Mariana Alcoforado, a nostalxia de Mircea Cărtărescu e o promiscuidade do marqués de Sade."

Máis información na web de Theodor


#OrosoCoaCultura


Enlace a publicación da nova na Voz de Galicia